CV Maaike Fransen
Maaike Fransen (1987) is een multidisciplinair kunstenaar die droomt met haar handen. Haar werk speelt zich af op het grensvlak tussen mode, design, performance en film. Met gevonden materialen als basis maakt ze hybride objecten die het midden houden tussen gebruiksvoorwerpen en autonome sculpturen, vaak met het menselijk lichaam als uitgangspunt. Vaak worden deze objecten ingezet in performances en films, waarin Fransen zichzelf enerzijds in het middelpunt van haar werk plaatst en er anderzijds in probeert te verdwijnen. Centraal in haar werk staan persoonlijke en actuele thema’s als maakbaarheid, individualisering, en de spanning tussen het verlangen naar vrijheid en de behoefte aan geborgenheid. De vraag hoe kunst en leven, werken en zijn, samen kunnen vallen loopt als een rode draad door haar oeuvre.
Fransen is een meester in het spelen met verwachtingen en dubbele bodems. Transformatie en ambiguïteit spelen in haar werk een belangrijke rol. Met haar heldere en humorvolle beeldtaal schept ze een wereld waarin niets (alleen maar) is wat het lijkt te zijn, en niets lijkt op iets wat je eerder hebt gezien, ook niet als het daar donders veel op lijkt. Schijnbaar alledaagse spullen worden op een verrassende manier samengebracht en ontsluiten een uniek universum met een eigen wonderlijke logica. Een kleine greep uit vele voorbeelden: een cellokist blijkt ook een mobiele sierfontein, twee reusachtige aluminium buizen vormen samen een voertuig waarin de kunstenares zichzelf voortbeweegt, een stapel wasdroogrekken wordt getransformeerd tot heiligdom in een raadselachtig ritueel. Dat ritueel is tegelijkertijd ook een doodgewone handeling: pannenkoeken bakken.
In de wereld van Maaike Fransen dienen objecten een praktisch doel, tegelijkertijd zijn ze dragers van betekenissen en verhalen. Alles is multifunctioneel, multidimensionaal en multi-interpretabel. Functie, materiaal, vorm en betekenis vallen volledig samen. Daarmee roept haar werk vragen op over de relatie tussen mensen en levenloze dingen. Hoe kan nieuwe waarde en betekenis ontstaan uit schijnbaar waardeloze materialen? In hoeverre zijn spullen een uitdrukking van iemands identiteit? Is het mogelijk om objecten te ontwerpen die een uitweg bieden uit de val van het hedendaagse consumentisme? Kunnen spullen vrijheid bieden, of houden ze ons in de greep?
Maaike Fransen studeerde cum laude af aan de Design Academy in Eindhoven in 2010. Na haar afstuderen combineerde ze het ontwikkelen van haar autonome kunstpraktijk met verschillende freelanceprojecten en opdrachten. Ze werkte onder andere voor, en in samenwerking met, de Deense modeontwerper en kunstenaar Henrik Vibskov en body-architect Lucy McRae. Haar show ‘HOARDING (DIS)ORDER’, tot stand gekomen met steun van het Stimuleringsfonds Creatieve Industrie, was in 2014 te zien tijdens de Amsterdam Fashion Week. Vanuit een verlangen om haar praktijk uit te breiden en te verdiepen nam ze van 2015 tot 2017 deel aan het tijdelijke masterprogramma ‘Fashion Matters’ aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Nieuwe werken die hieruit ontstonden werden getoond in ‘Comfort Zone(s)’, een expositie en performance-loop die plaatsvond in juli 2019 in de Kunstkapel in Amsterdam. ‘Comfort Zone(s)’ werd gerealiseerd in samenwerking met MILK Amsterdam en met steun van het Amsterdams Fonds voor de Kunst.
Fransen won verschillende nationale en internationale prijzen. Met Peripatetic Paraphernalia (afstudeerproject Bachelor Design Academy, 2010) won ze de Keep an Eye Grant en de Melkweg Award voor het meest authentieke afstudeerwerk. In 2017 won ze de the PIG-PRIZE (Practical-Intelligent-Genius Prize) die jaarlijks door Henrik Vibskov wordt uitgereikt aan ‘buitengewoon creatief talent’. Momenteel woont en werkt ze in Amsterdam.
tekst: Sarah van Binsbergen